ΠΟΙΗΜΑΤΑ. ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΜΑΓΙΑΚΟΒΣΚΗ – Μετάφραση, Απόδοση: ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

 

Ο τόμος περιλαμβάνει τα ποιήματα:

Σύγνεφο με παντελόνια
Ο πόλεμος και η ειρήνη
Ο αυτοαγαπώμενος συγγραφέας αφιερώνει τούτες τις γραμμές στον εαυτό του
Ο άνθρωπος
Παρίσι
Ιωβηλαίο
Ξελασπώστε το μέλλον
Καλά πάμε
Μ’ όλη μου τη φωνή


Άχαρο λοιπόν έργο η κριτική, όταν αντιμετωπίζει ένα έργο σαν του Mαγιακόβσκη, που την αφοπλίζει. (Tουλάχιστο αυτή η αναγνώριση κι η ομολογία ας μετριάσει την εντύπωση της αχαριστίας και της αδικίας). Άχαρο, είπαμε, και σχεδόν ακατόρθωτο, γιατί η ακτινοβολία της ποίησης του Mαγιακόβσκη ήταν, και παραμένει, τόσο μεγάλη, που θαμπώνει την όραση και το λόγο του κριτικού, τόσο που να θεωρούμε τούτο το θάμβος σαν χαρακτηριστικό στοιχείο της ποίησής του και να μη θέλουμε να παραιτηθούμε απ’ αυτό, με το φόβο μήπως απογυμνώσουμε και φτωχύνουμε κι εμάς κι εκείνην. Eξάλλου η ποίηση του Mαγιακόβσκη είναι συνυφασμένη, φύσει και θέσει, με τη δύναμη και τη νεότητα της επανάστασης, με τη νεότητα μιας πανανθρώπινης ελπίδας, με τις προσωπικές μας συγκινήσεις και την ίδια μας τη νεότητα, σωματική, ψυχική, ιδεολογική, καλλιτεχνική. Kι ακόμη, η γενική αναγνώριση, από φίλους και αντιπάλους, της αξίας του Mαγιακόβσκη έκανε το έργο του Mαγιακόβσκη μια ουσιαστική κοινωνική, προοδευτική δύναμη, ένα όπλο πάλης, που το χρησιμοποιούσε κανείς χωρίς να ’χει τη δυνατότητα να σταθεί στη μέση της μάχης και με δάχτυλα ψυχρά και ουδέτερα να ψηλαφήσει και να περιεργαστεί το καυτό μέταλλό του. Tο κύρος, επιπλέον, του Mαγιακόβσκη στάθηκε μια έμπρακτη απόδειξη της αξίας της κοινωνικής ποίησης (και το θεμέλιό της, άλλωστε) κι ένα αποστομωτικό επιχείρημα των συναδέλφων του στη χώρα του, και των προοδευτικών ποιητών όλου του κόσμου, έναντι των δύσπιστων, των ταλαντευόμενων, των αναποφάσιστων ή των αμείλικτων αρνητών που αμφισβητούσαν κατά βάση τη δυνατότητα ύπαρξης μιας καθαρά κοινωνικής, ιδεολογικής, κι ακόμη περισσότερο, κομματικής ποίησης.

Απόσπασμα από τον πρόλογο του Γιάννη Ρίτσου

Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΗΣ ΜΟΥ

Στην αδελφή μου ΛΟΥΛΑ
Στους τρικυμισμένους καθρέπτες
Των λυγμών
Θραύεται το ήρεμο πρόσωπο
Της αιωνιότητας
Κι όμως ακόμη ακούμε εντός μας
Το φλοίσβισμα της ηρεμίας.
(Διαβάστε ολόκληρο το ποίημα κάνοντας click ΕΔΩ)

«Μαρτυρίες Αγάπης για τον Γιάννη Ρίτσο» Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στη Χρυσή Τομή Κερατέας

Η «ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ», σας προσκαλεί στην εκδήλωση «Μαρτυρίες Αγάπης για τον Γιάννη Ρίτσο», που οργανώνει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, την Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 και ώρα 19:00, στην αίθουσά της…

Source: «Μαρτυρίες Αγάπης για τον Γιάννη Ρίτσο» Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στη Χρυσή Τομή Κερατέας

Ισμήνη του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη, στο Θέατρο Φούρνος…

Ποια είναι η Ισμήνη του Ρίτσου;

Η Ισμήνη είναι η τελευταία εναπομείνασα της γενιάς των Λαβδακιδών. Η μόνη που προσπάθησε να μείνει έξω από το παιχνίδι της εξουσίας και του αίματος. Την βρίσκουμε χρόνια μετά, στο ρημαγμένο αρχοντικό να προσπαθεί να αναμετρηθεί με την απόφασή της. Εκείνη δεν πέθανε, αλλά ούτε και έζησε. Βιώνει, όπως λέει ο Ρίτσος: «… μια ατέλειωτη Κυριακή με κλεισμένα παράθυρα». Απίστευτα πολιτικό κείμενο με την πιο ουσιαστική σημασία του όρου.
H Μαριάνθη Σοντάκη ερμηνεύει την ΙΣΜΗΝΗ, όπως την είδε ο μεγάλος ποιητής Γιάννης Ρίτσος, σε σκηνοθεσία Β. Νικολαΐδη, στο Θέατρο Φούρνος.

Source: ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΙΣΜΗΝΗ, OnlyTheater

Ο Μίκης, η «Ρωμιοσύνη» και το… άγιον ξύλο (που δεν βγήκε απ’ τον παράδεισο) | Art-e

Source: Ο Μίκης, η «Ρωμιοσύνη» και το… άγιον ξύλο (που δεν βγήκε απ’ τον παράδεισο) | Art-e
«Εξη του Γενάρη Γιορτή των Θεοφανείων. Στο λιμάνι του Πειραιά η τελετή του αγιασμού των υδάτων γίνεται και φέτος με τη συμμετοχή του βασιλιά και της κυβέρνησης. Ομως ο (καταργημένος ένα χρόνο πριν από τον Κωνσταντίνο πρωθυπουργός) Γ. Παπανδρέου δήλωσε ότι θα παραστεί κι εκείνος στην τελετή. Ο βασιλιάς αναγκάστηκε να πάει με τους επίσημους… λίγο πιο κει, στο Τουρκολίμανο. Στη μια τελετή, δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Στην άλλη, μερικοί υπουργοί (από την κυβέρνηση των αποστατών) και διακόσια άτομα.
Ολόκληρο το άρθρο ΕΔΩ

Γιάννης Ρίτσος – Το έργο του (Της Μαρίας Σκουρολιάκου)

‘‘ΑΓΙΑΣΘΗΤΩ Ο ΟΙΝΟΣ ΤΩΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ’’
« Λέω πως αν ο κόσμος διάβαζε ποίηση
η ειρήνη δεν θα είχε τόσο βαθιά πληγωθεί
η αγάπη δεν θα ήταν έτσι περιφρονημένη»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ. Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης καλεί, μέσα από επετειακές ημέρες, να θυμηθούμε στίχους που γράφτηκαν σε πέτρινα χρόνια, σε συνθήκες πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα.

Από τον αμπελώνα της ποίησης αυτής, στα εκατόχρονα της γέννησής του, σαν το παλιό κρασί, σαν ένα τρισάγιο και μια σπονδή, σαν ένα δοκιμαστήριο των στίχων και των οραμάτων του, σαν φόρο τιμής που δεν του αποδόθηκε εν ζωή, ας θυμηθούμε το έργο του, πικρό, τρυφερό που απηχεί την Ελλάδα, την αγάπη, τον Άνθρωπο, την Ελευθερία .

“Χρονολογία της γέννησής μου πιθανόν το 903πΧ. Εσπούδασα ιστορία του παρελθόντος και του μέλλοντος στη σύγχρονη σχολή του Αγώνα. Επάγγελμά μου: «Λόγια»

(Click ΕΔΩ για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο της Μαρίας Σκουρολιάκου)